Gísli Sveinsson

Gísli Sveinsson fæddist á Norður Fossi í Mýrdal 16. maí 1925. Hann lést í Landspítala í Fossvogi 12. desember 2009.

Foreldrar hans voru Sveinn Sveinsson bóndi, f. á Hörgslandi á Síðu 5. desember 1875, d. 14. janúar 1965, og Jóhanna Sigurðardóttir f. á Breiðabólstað á Síðu 21. október 1879, d. 2. júní 1968. Framan af bjuggu þau að Ásum í Skaftártungu en fluttust svo að Norður Fossi í Mýrdal árið 1923. Börn þeirra urðu 15 og komust 12 þeirra á legg sem eru nú öll látin; Sigursveinn, Gyðríður, Guðríður, Runólfur, Róshildur, Kjartan, Ingunn, Sveinn, Guðmundur, Páll, Sigríður og Gísli sem nú er látinn.

Gísli kvæntist 16. maí 1953 Unni Jónu Kristjánsdóttur ljósmóður, f. 23.10. 1926, d. 4.9. 1988, í Reykjavík. Foreldrar hennar voru Kristján Ágúst Kristjánsson sjómaður í Hafnarfirði og Guðríður Kristinsdóttir frá Álftaneshrepp á Mýrum.

Gísli og Unnur hófu búskap í Reykjavík en síðar byggðu þau sér hús í Kópavoginum. Gísli bjó síðast að Aflagaranda 40 í Reykjavík. Börn Unnar og Gísla eru: 1) Auður Guðmundsdóttir, uppeldisdóttir Gísla, gift Hilmari Viggóssyni, sonur þeirra er Viggó Einar, sambýliskona Elín Jóhannesdóttir, þau eiga Hilmar Óla. 2) María Anna, gift Jóhanni Gunnari Helgasyni, börn hennar eru Unnur Ósk Hreiðarsdóttir, sambýlismaður John Harmon Grant og Gísli Hjörtur Hreiðarsson. Barn þeirra er Helgi Ragúel. 3) Guðríður Jóhanna Rossander, börn hennar eru Atli Þór Þóroddsson, Sara Christina Rossander og Elín Ester Rossander. 4) Sveinn, kvæntur Ester Jóhannsdóttur, sonur hennar er Birkir Ingibjartsson og börn þeirra eru, Gísli, Friðrik og Tómas.

Gísli starfaði sem verslunarmaður, við rútuakstur og vann m.a. hjá Landleiðum um árabil. Lengst af starfaði hann hjá Esso þar sem hann m.a. rak Smurstöðina í Hafnarstræti og nokkrar bensín stöðvar.

Útför Gísla verður gerð frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11.

Við Gísli Sveinsson tengdafaðir minn höfum þekkst frá árinu 1963.

Frá þessum langa tíma, sem er samt stuttur í minningunni, vil ég draga fram örlítil minningabrot.

Gísli bjó síðustu árin á Aflagranda vestur í bæ á elleftu hæð. Þangað var oft farið að sækja Gísla, til að borða með okkur fjölskyldunni, eða að fara í innkaupaferð fyrir heimili hans.

Alltaf var tilhlökkunarefni að hitta Gísla Sveinsson. Hann var einkar ljúfur maður með mikinn húmor.

Hvar sem Gísli kom vakti hann athygli fyrir hljómmikla rödd.

Ófáar voru þær stundir sem við hlustuðum á hann segja hnyttnar sögur úr lífi sínu. Segja má að Gísli hafi verið hrókur alls fagnaðar þegar sá gállinn var á honum.

Ekki er hægt annað en minnast á orðasamband sem Gísla var tamt að nota hin síðari ár, eftir vel heppnaðar heimsóknir, eða önnur samskipti við hann. Hann var afskaplega gefandi og sagði alltaf að það væri mannbætandi að hitta okkur.

Sannleikurinn er sá, að þarna lýsti Gísli nákvæmlega sjálfum sér, hann var mannbætandi í okkar samskiptum.

Gísli er kvaddur með þakklæti og söknuði.

Blessuð sé minning hans.

Hilmar Viggósson.

Ég kynntist Gísla tengdaföður mínum fyrir tæpum 20 árum þegar við Sveinn sonur hans vorum í tilhugalífinu. Mín fyrstu kynni voru að þar fór hlýr og hæglátur maður. Við urðum fljótt vinveitt hvort öðru sem birtist í djúpstæðri væntumþykju og virðingu hvors í garð annars, það var mér mikils virði.

Það fyrsta sem kemur upp í hugann þegar ég hugsa um Gísla var hversu greiðvikinn og hjartahlýr hann var. Alltaf að hugsa um það hvernig hann gæti komið öðrum til hjálpar. Ég á margar góðar minningar um stundir þegar við tvö plönuðum og skeggræddum um nauðsynlegar framkvæmdir fyrir heimili okkar hjóna en „Sveini kæmi það ekkert við, hann skyldi bara borga“; skemmtum við okkur oft yfir þessu. Hann var okkur mikill styrkur og hjálplegur þegar við byggðum núverandi heimili okkar, mætti svo til á hverjum degi og fylgdist með hvort iðnaðarmenn mættu til vinnu og héldu sér að verki, honum líkaði ekkert hangs. Hann átti mörg handtökin með okkur þegar við vorum að koma okkur fyrir og allan þann tíma sem hann hafði heilsu til. Þetta voru ómetanlegar stundir og þakklátar sem ég get sagt með sanni að ég sakni.

Gísli var mikill sagnamaður, gaman var að heyra hann segja frá mönnum og málefnum frá liðnum tíma, hann var hnyttinn í tilsvörum og var snöggur að svara fyrir sig ef á hann var skotið. Hann var hreinn og beinn í samskiptum og kom til dyranna eins og hann var klæddur, honum líkaði ekki hégómi né fals, hann vildi heiðarleika og einlægni. Það voru hans stærstu eiginleikar sem hann tapaði aldrei.Synir okkar eiga góðar minningar um afa sinn. Sá hann ekki sólina fyrir þeim og kallaði þá gulldrengina sína. Mátti hann aldrei heyra um þá styggðaryrði heldur hældi þeim og hvatti á sinn einstaka hátt.

Ég kveð elskulegan tengdaföður með kærri þökk fyrir samfylgdina og veit að nú bíða hans stundir þar sem hann getur verið að „karlagurgast“ með þeim sem farnir eru og voru honum svo kærir. Hafðu þökk fyrir allt, elsku Gísli.

Þín tengdadóttir,

Ester.

Einstakur frændi, vinur og félagi er látinn en bjartar minningar um yndislegan mann munu lifa áfram í hugum okkar Oddnýjar, sona og tengdadætra. Margs er að minnast þegar litið er yfir farinn veg áratuga samskipta okkar við þau sómahjón, Unni og Gísla. Við minnumst þeirra samverustunda með söknuði og virðingu. Fyrstu minningar Sveins, er hér ritar undir, tengjast hjálparhellunni Gísla sem allt vildi fyrir móður okkar bræðra gera sem hann megnaði þegar bróðir hans og faðir okkar bræðra féll frá, er við vorum börn að aldri. Síðar var ógleymanlegt fyrir menntskæling að fá að komast í kaffibrúsann hans í Smurstöðinni í Hafnarstræti og fá kjarnyrtar pólitískar lýsingar á rekstri þjóðarskútunnar. Seinna lágu leiðir okkar saman, eins og hann orðaði það þegar við vorum að „gurgast“ í Vatnsá í Mýrdal og við fundum að skap okkar og áhugamál féllu saman. Við Oddný söknuðum mikið Unnar þegar hún féll frá, langt um aldur fram. Minningar okkar Oddnýjar um Gísla frænda tengjast fyrst og fremst ræktunarstörfum í unaðsreit okkar hjóna í Laka á Rangárvöllum. Þar var hann eins og alltaf boðinn og búinn að leggja okkur lið, við girðingar, trjárækt eða byggingu sumarathvarfs okkar hjóna. Margt var þá skrafað yfir kaffibolla um lífið og tilveruna og ekki allt prenthæft. Við metum alltaf mikils og er sérstaklega minnisstætt hvernig Gísli ræktaði syni okkar frá fyrstu tíð.

Gísli var gæddur miklum mannkostum, velviljaður og vinafastur, sannur Íslendingur og afar heilsteypt manneskja. Hann kom til dyranna nákvæmlega eins og hann var klæddur og tjáði skoðanir sínar umbúðalaust. Við höfum aldrei kynnst hjálpfúsari manni, alltaf boðinn og búinn að greiða götu annarra. Það geislaði af honum orka og ákafi um að láta hlutina ganga, hvar sem hann fór. Að leiðarlokum er okkur efst í huga söknuður og þakklæti fyrir áralanga vináttu, drengskap og samskipti sem aldrei bar skugga á.

Það var okkur mikill heiður að fá að kynnast Gísla frænda. Öll voru þau á einn veg, hann var traustur félagi, hreinn og beinn og frá honum stafaði mikil innri hlýja. Það voru forréttindi að kynnast honum og minningin um góðan dreng lifir. Börnin, fjölskyldur, ættingjar og vinir kveðja nú mikilhæfan mann með söknuði og þakklæti fyrir að hafa fengið að njóta samvistanna við hann.

Við biðjum þeim Guðs blessunar og vottum þeim okkar dýpstu samúð. Megi almættið, sem leiðir okkur og alla þá er hjarta þitt sló fyrir, gefa okkur farsæla endurfundi, þarna uppi, eins og þú baðst um á okkar kveðjustund, kæri vinur.

Oddný og Sveinn, Gunnarsholti.

Á meðan við bræður vorum að alast upp þá nutum við þeirra forréttinda að kynnast nokkrum einstaklingum sem tóku þátt í að þróa Ísland frá einföldu bændasamfélag til nútímans. Þar fór Gísli frændi fremstur í flokki og því voru kynnin af honum ómetanleg. Hans lífssýn og viðhorf til vinnu á eftir að fylgja okkur alla tíð.

Við vorum ekki háir í loftinu þegar við byrjum að þvælast með honum við að smíða og girða í sveitinni. Hann hafði ekkert á móti því að leyfa frændum sínum að spreyta sig á verkefnum sem við höfðum aldrei gert áður og sá enga ástæðu til þess að stoppa okkur við að nota öll verkfæri sem fullorðna fólkið var venjulega að tala um að væri ekki tímabært fyrir litlar hendur, hvort sem það voru stórir hamrar eða rafmagnssagir.

Þó eru eftirminnilegastar allar sögurnar hans og þessi ótrúlegi frásagnarhæfileiki hans. Hann hafði lag á að segja frá þannig að allir voru öskrandi af hlátri og fólk og staðir urðu ljóslifandi. Við maurarnir sátum og hlustuðum og reyndum stundum að endurtaka sögurnar við félagana vikuna eftir en þá brá svo við að þær hljómuðu allt öðru vísi.

Lífið hans var mjög viðburðaríkt og hann fræddi okkur um ævintýrin þegar hann var að alast upp í Skaftafellssýslu, yrkja landið og veiða fýlana, allt skrítna fólkið sem var í sveitunum og bar vitni um tíma sem nú eru horfnir. Hann hafði unnið ótal störf og prófað allt milli himins og jarðar, bæði í sjálfstæðum rekstri, verktakavinnu og sem launamaður.

Ein af fyrstu minningunum var þegar við heimsóttum hann í sjoppuna hans. Okkur fannst ótrúlega flott að það væri hægt að vera í vinnu þar sem maður væri umkringdur nammi allan daginn, eiga það og geta borðað það allt saman. Eins kom það okkur mikið á óvart að hann gæti selt vinnuna sína þegar hann vildi ekki vinna við hana lengur.

Við vorum aðeins að girða um helgar í verktakavinnu og þá kom hann stundum með okkur. Þá komu stundum athugasemdir frá þeim sem við unnum fyrir hvort hann væri nú komin til þess að kenna unglingunum. Hann var snöggur að leiðrétta það og sagðist alveg læra jafn mikið og hann kenndi. Það var svo löngu síðar sem við fórum að skilja að þessi lexía og aðrar byggðust á áratuga reynslu í verktakavinnu og það var ómetanlegt að fá þessa reynslu beint frá fyrstu hendi.

Þá eru alveg ónefndar heimsóknir til þeirra félaga, Gísla og Hauks að Ytra-Hóli en það var sveitabær sem þeir gerðu upp í sameiningu og tóku upp á ótrúlegustu hlutum, smíðuðu allt milli himins og jarðar úr akkúrat ekki neinu.

Hvíldu í friði, elsku frændi, þó svo að það sé sárt að missa þig þá hefði aldrei farið vel um þig inni á stofnun. Þú yfirgafst þennan heim eins og þú lifðir þínu lífi, eftir þínu höfði.

Runólfur, Páll og Sæmundur.

AFKOMENDUR GÍSLA

oa        *Auður Guðmundsdóttir f. 12.6. 1944, d. 15.1. 2019

oaa      Viggó Einar Hilmarsson f. 4.2. 1968

oaaa     Hilmar Óli Viggósson f. 16.12. 2007

oaab    Sigrún Anna Viggósdóttir f. 10.2. 2010

oaac    Valur Ari Viggósson f. 10.9. 2014

ob        María Anna Gísladóttir f. 28.8. 1953

oba      Unnur Ósk Hreiðarsdóttir f. 28.11. 1979

obaa    Sara Ósk Jansen f. 10.12. 2014

obab    Alexander Aron Jansen f. 18.8. 2017

obb      Gísli Hjörtur Hreiðarsson f. 12.7. 1982

obc      Helgi Ragúel Jóhannsson f. 15.10. 1990                               

oc        Guðríður Jóhanna Gísladóttir Rossander f. 4.7. 1957                       

oca      Atli Þór Þóroddsson f. 11.2. 1977                                         

ocb      Sara Christina Rossander f. 23.2. 1985                                 

occ      Elin Ester Rossander f. 13.5. 1997                                        

od        Sveinn Gíslason f. 19.11. 1963

oda      Birkir Ingibjartsson f. 24.7. 1986 (sonur Esterar konu Sveins)

odb      Fanney Inga Birkisdóttir f. 17.3. 2005                      

odc      Áróra Ester Birkisdóttir f. 18.11. 2016

oca      Gísli Sveinsson f. 21.7. 1992                                                 

ocb      Friðrik Sveinsson f. 8.7. 1995                                                           

occ      Tómas Sveinsson f. 9.2. 2001